Een uitgebreid verslag van dag tot dag over de beslommeringen van de Vagebond tijdens hun eerste Atlantische crossing. (Kaapverden – Frans Gyana). Heerlijk uitgebreid leesvoer voor tijdens de kerstdagen. Voor diegene met een druk programma, er is ook een samenvatting.

Samenvatting:
Twee weken lang met z’n tweeen op een grote blauwe vlakte van alleen maar water, je zou zeggen dat hier niks te beleven is maar niets is minder waar… Samen met Bojangles verlaten we de baai bij Mindelo en zetten koers naar Frans Gyana. Op dag één krijgen we bericht van de Agape, dochter Roos is ernstig ziek en ze zijn omgekeerd, terug naar de kaapverden. Bojangles en Vagebond verleggen koers en een meeting midden op zee de volgende ochtend is een feit. Met Roos gaat het gelukkig beter en met z’n drieeen varen we admiraalzeilend naar de overkant, soms in driehoeksformatie, dan weer in een rij, prachtig! De dagen erna slingert de Vagebond van links naar rechts met de nodige blauwe plekken als gevolg, echter dagafstanden van 140 mijl zijn geen uitzondering en het schiet daardoor lekker op. We vermaken ons prima en genieten volop van het oceaanzeilen. Uit de kombuis komen de lekkerste baksels, er wordt gesport, gelezen, muziek geluisterd, films gekeken en Hans geeft rekenles via de marifoon aan de andere kids onderweg naar Suriname. Op dag 5 zet de Agape koers naar Suriname en samen met de Bojangles varen we verder met een prachtige fotoshoot tijdens zonsondergang. Ook wordt er geklust aan de watermaker, helaas loopt dit uit in chaos en een waterballet als de pomp het spontaan begeeft, met een kapottte watermaker als gevolg. Gelukkig vaart de Bojangles in onze kielzog, tijd voor ruilhandel, een rijpe banaan voor twee vaatjes heerlijk drinkwater, fantastisch dat dit kan midden op de oceaan. Het besef van tijd zijn we kwijt, afgelopen week voelt als één dag maar Frans Gyana voelt oneindig ver weg. We leven in ons innimini kleine wereldje en dat is super bijzonder. Na ruim 10 etmalen krijgen we ’s nachts een enorme squall over met 40 knopen wind, een klapgijp doet de buiskap flink beschadigen. Na dagen van relaxen schud de oceaan ons wakker en laat nog even al haar krachten zien, en deze krachten zijn enorm. Met respect varen we verder en kan het aftellen beginnen. De laatste dagen staan in het teken van buien, veel wind in de nacht, stroom tegen waardoor weinig vooruitgang. Van de buien maken we gretig gebruik, de Vagebond is weer brandschoon en ook wij nemen een heerlijke verfrissende douche. Wanneer we op de laatste dag moe en gebroken in de kuip zitten maken heftige buien plaats voor zonneschijn. De wind neemt af naar heerlijke passaat snelheden, 15-20 knopen en de stroom kentert. Nog maar 100 mijl genieten van het prachtige oceaanzeilen! De champagne staat koud en de tonijn ligt gefileerd in de koelkast, klaar voor de aankomst borrel!

Dag 1, 8 december 2017
Hulp actie Agape
Dagafstand: 135 mijl
Weer: bewolkt, 25C. Wind NO 13-18 knopen. Zee +/- 0.5m.

Om 12 uur verlaten we samen met Bojangles de baai van Mindelo. Tussen de eilanden Sao Vincente en St Antao hebben we een lekkere acceleratie zone te pakken met wind en golven. (freek en birgit weten hier alles van ;)) Eenmaal verder uit de kust waait een heerlijke passaat wind (NO 13-17 knopen). De zee is rustig, we voelen ons goed en de Vagebond zeilt fantastisch! Om 19.00 uur krijgen we bericht van de Agape (zij zijn een dag eerder vertrokken) dat dochtertje Roos ernsig ziek is geworden, hoge koorts en diarree. Via de radio medische dienst worden zij geadviseerd antibiotica te geven en terug te varen naar Mindelo. Tot overmaat van ramp hebben ze ook nog een lijn in de schroef gekregen. Samen met Bojangles verleggen we onze koers naar meer zuid zodat we elkaar de volgende ochtend zullen kruisen en eventueel hulp kunnen bieden aan de Agape. Het IC team BJ/VB is onderweg! De nacht is donker maar nog geen mijl naast ons brand het groene toplichtje van de Bojangles, heerlijk vertrouwd. Rond 7 uur in de ochtend bereiken we de Agape. Gelukkig gaat het met Roos al iets beter en ze besluiten met ons door te varen naar Suriname. Rob duikt nog wel het water in om de lijn uit de schroef te krijgen, vagebond cirkelt stanby om de Agape. Het lukt hem om de lijn te verwijderen en weer veilig aan boord te klimmen. Inmiddels is ook de Bojangles aangeschoven en zij aan zij in drie formatie varen we naar suriname. Het lijkt bijna admiraalzeilen, drie melkmeisjes!

Dag 2, 9 december 2017
Admiraalzeilen op de Oceaan
Dagafstand: 151 mijl
Weer: sluierwolken, 25C. Wind NO 15-20 knopen. Zee max 2/2.5m.

Links een groen lichtje (Bojangles), rechts een rood lichtje (Agape) en in de verte een witte (Panta Rhei). In het water ontspringen fluoriserende lichtballen. Je zou bijna zeggen dat de feestdagen eraan zitten te komen.. Sinds 8 uur vanmorgen zijn we aan het admiraalzeilen op de oceaan. Soms in driehoeksformatie dan weer in een rij, ieder in melkmeisje stijl. Het is bijzonder en een prachtig gezicht. De wind is al de hele dag tussen de 15-20 knopen, Passaat!!! De zee is wisselend van een hobbelige golvenmassa tot een rustige deining waar de vagebond vanaf surft. Na een kotsje van Hans in de morgen raken we nu langzaam ingeslingerd en komen weer in het ‘boot’ritme. Lekker lezen, film kijken, spelletjes spelen en ouwehoeren met de buren over de marifoon. Gelukkig gaat het met de zieken op de Agape weer een stuk beter en zijn ook de vrolijke kinderstemmen tussendoor hoorbaar op de marifoon. We hopen dat we op tijd in quarantaine zijn gegaan en dit buikvirus ons bespaard blijft.

Dag 3, 10 december 2017
Blauwe plekken & rekenles
Dagafstand: 142 mijl
Weer: zonnig, 25-30C. Wind NO 15-20 max 25 knopen. Zee +/- 2m, onrustige golven.

Het blauwe plekken gehalte vandaag is hoog. Door de golven worden we soms alle kanten opgeslingerd wat het leven op de boot tot een uitdaging maakt. Even iets uit een kastje pakken is een kwestie van timing, snelheid en behendigheid. Een gemis van één van de drie geeft een bende door de hele kajuit en zie dan maar weer eens op te ruimen. Gelukkig zijn we al aardig ingeslingerd en ingespeeld op de golven en lukt het ons zelfs een heerlijke hartige taart te fabriceren. Nog steeds varen we lekker met de passaat wind mee, 15-20 knopen met soms een uitschieter naasr 25. Met het grootzeil en genua gereefd halen we nog steeds een dagafstand van 150 mijl! De drie formatie is vandaag iets uit elkaar gevallen en de Bojangles ligt, door pech met de zeilen, 8 mijl achter ons.Inmiddels varen ze weer vol tuig onze kant op en hopen ze deze ochtend weer aan te sluiten. Gelukkig zijn we nog steeds binnen marifoon bereik er wordt er (op kanaaltje 16) naast heel veel geouwehoer ook sereieuze zaken besproken. Hans geeft de meiden van de Agape en Loes van de Bojangles rekenles. Iedere dag krijgen ze een som via de marifoon waar zelfs de papas moeite mee hebben.

Dag 4, 11 december 2017
Hollandse kost
Dagafstand: 148 mijl
Weer: zonnig 25C. Wind NO 15-20 max 25 knopen. Zee 1.5 a 2.5m, onrustige golven.

Het is midden in december sneeuw in Nederland vs 30 graden en zon op de oceaan. Toch is de kans groot dat bij beide hetzelfde op het menu staat, namelijk; hutspot met oerhollandse Unox rookworst :p Samen met de kerstverlichting binnen hebben we zo toch nog een beetje een december gevoel. Het goed houden van groete en fruit is moeilijk en neemt bijna een halve dagtaak in beslag. Voor scheurbuik echter hoeven we niet bang te zijn met 6kg sinaasappels, 3kg bananen, 2 kg appels en peren, 3kg tomaten, komkommers, courgettes, aubergines, witte kool en pompoen aan boord. De wortels gaan hard, die houden niet van deze zomerse temperaturen. Deze zijn vandaag dan ook opgegaan in worteltjes cake (recept van Loes Bojangles) en…Hollandse hutspot. Regelmatig rollen we door de golven van gangboord tot gangboord en ook de tomaten rollen dan vrolijk mee en vinden we dan vervolgens overal door de boot terug. Een tros groene knoerd harde bananen hangt pontificaal in de kuip, die worden vast allemaal tegerlijk rijp.. Komende dagen wordt het door eten en helaas gaat er regelmatig een ‘rotte appel’overboord. Maar niet gevreesd, een kerstdiner uit blik is ook best culinair. Een vers visje dan maar…?! Die zijn hier midden op de oceaan zo groot dat ze al 4 lijnen hebben doorgebeten! De enige die wel bleef hangen was een mini mahi mahi, perfect voor een heerlijk lunch gerecht.

Nog steeds varen we met z’n drieen bij elkaar. De Agape is niet meer dan 2 mijl van onze zijde geweken en Bojangles is bezig met een inhaalslag, nog 5 mijl te gaan. Klusadviesen, rekensommen, recepten en het weer worden uitgewisseld over de marifoon. Ook de kids kletsen vrolijk mee, allemaal op kanaaltje 16, er is tenslotte toch niemand om ons heen… Het is gek, ons inimini kleine wereldje midden op deze grote vlakte van water…

Dag 5, 12 december 2017
24/7 sportschool
Dagafstand: 147 mijl
Weer: zon met sluierwolken, 25C. Wind NO 15-20, later 20-25 knopen. Zee tot 3m

Één van mijn angsten bij een oceaan oversteek is om 10 kg zwaarder als een Michelin mannetje in Suriname aan te komen. Ruim twee weken op je luie gat, niet kunnen lopen, rennen of fietsen. Alleen maar liggen, zitten, lezen en lekker kokkerellen omdat ik me anders ga vervelen. Niets is minder waar, op het kokkerellen na dan, een heerlijk uitdagende hobby zo midden op de oceaan. Aan spier (aan) spanning hebben we hier niks tekort. Een bezoekje aan de toilet of de afwas doen, een gemiddelde oefening bij de sportschool is er niks bij. Zelfs bij het lezen van een boek worden bij iedere golf de bovenbeentjes getraind. 24/7 in de sportschool! Toch gaan we één keer per dag nog een keertje ‘echt’sporten..muziek aan en springen, dansen en luchtfietsen maar. Vandaag werden deze sportieve minuten rijkelijk gedeeld met de rest van de vloot via de marifoon. Roos en Hans alias Nederland in beweging.

Hoe gezellig onze inimini wereldje ook is met z’n drieen, scheiden onze wegen. Langzaam wordt de afstand tussen de boten in de vloot steeds groter. De Agape houdt noordelijk aan in de richting van Suriname terwijl de Vagebond en Bojangles richting Frans Gyana koersen. Hier willen we even een paar dagen chillen #onbewoond eiland #ankertje uit #drink met je billen bloot melk uit een kokosnoot #’kerst; vieren tussen de palmbomen, voor we de Suriname rivier betreden en ons opmaken voor een spetterend oud en nieuw!

Dag 6, 13 december 2017
Fotoshoot
Dagafstand: 128 mijl
Weer: bewolkt 25C. Wind NO 20-25, later afnemend 15-20 knopen. Zee max 3m

‘Ik zie ze weer!’, roept Hans. In de verte tussen de hoge golven verschijnt af en toe een wit stipje aan de horizon. Na twee dagen uit ‘zicht’komt daar de Bojangles weer aangeblazen. Tegen zonsondergang varen ze naast ons en een uitgebreide fotoshoot van beide boten staat op het programma met mooie plaatjes als resultaat. Wie heeft er nou een foto van zijn boot, zeilend midden op de oceaan..!? We zijn nu zo dichtbij dat we de marifoon niet nodig hebben om te kletsen. Minne laat trots zijn mahi mahi zien, met dezelfde lengte als hijzelf (110cm!). We zijn onder de indruk, dan valt onze vangst van 80cm wel een beetje in het niet. Echter groot genoeg voor ons tweeen en komende drie dagen hoeft de hengel niet meer uit. De rem kan er weer af en de kotter word ingeruild voor de genua. Na een heftige finale gisteren middag en avond met 3m swell uit zowel het NO als SO plus daarboven op nog de windgolven passende bij 20-25 knopen wind is er nu eindelijk rust. De wind en daarbij de golven zijn inmiddels afgenomen en rustig varen we de nacht in, met een vertrouwd rood lichtje aan stuurboord.

Dag 7, 14 december 2017
Tijd
Dagafstand: 131 mijl
Weer: zonnig 30C. Wind NO 10-15 / 15-20 knopen, zeer variabel. Zee max 2m.

UTC, lokale tijd of kaapverdiaanse tijd, maandag of weekend..waar  is ons besef van tijd gebleven..!? De boordklok van de Vagebond staat sinds vertrek op UTC, hierop kunnen we makkelijk alles terug redeneren en zitten we op tijd klaar voor de ssb netjes. We merken dat we steeds verder west komen, de zon komt later op en gaat ook weer later onder. Onze biologische klok vind UTC inmiddels niet zo heel fijn meer. De boeken vertellen ons dat iedere 15e breedtegraad vanaf Greenwich de klok een uurtje wordt verzet. Naar het oosten een uurtje erbij, richting west een urrtje eraf. We bevinden ons nu op de 38e breedtegraad west en hebben de tijd aangepast naar UTC -2, dit is drie uur eerder als in Nederland en klopt biologisch perfect. We zijn al een week onderweg, het voelt als één dag. Maar het idee dat we nog een week moeten voelt als oneindig lang..gek wat tijd met je doet! Door ons gebrek aan tijdsbesef hebben we ook de meteriorieten regen gemist, deze bleek gisteren nacht te zijn geweest. Overigens niet te klagen want de sterrenhemel hier is magisch mooi om tijdens je nachtwacht uren in te kunnen verdwalen en het het besef van tijd volledig verliest..

Dag 8, 15 december 2017
Chaos en waterballet
Dagafstand: 111 mijl
Weer: zonnig en heet, ruim 30C. Wind NO 10-15 knopen. Zee tot 1.5m maar wel rommelige golven. 

Chaos!! het kan midden op de oceaan.. De watermaker functioneert al een tijdje niet naar behoren, de opbrengst is te laag en het zoutgehalte te hoog. Een mailwisseling met de dealer wees op een aantal mogelijke oorzaken. Met een voorspelde afnemende wind en golven leek ons dit een ideale klusdag. Dit betekend wel chaos..laatjes eruit, de voorraad uit de kastjes en onder de vlonder ligt overal verspreid, de watermaker word gedemonteerd en overal ligt gereedschap. De afnemende wind is er maar de golven die blijven en zorgen ervoor dat alle losse spullen, van links naar rechts, door de kajuit schuiven. De hele dag is Hans bezig om de constructie van de aanvoer volledig aan te passen, rolletjes teflon tape en locktide vliegen door de boot. De temperaturen zijn hoog en bij de minste inspanning is het al flink zweten, een dagje zwaluwhoeve is er niks bij. Tegen het einde van de dag is het klaar, tijd om te testen..helaas geen enkel verschil in meting met voor de aanpassing. Balen! We laten de watermaker nog even zijn werk doen tot ik natte voeten krijg wanneer ik aan het koken ben. We doen het kastje open en het water spuit ons tegemoet, de pomp is stuk! Liters zout water stromen de boot binnen, chaos én waterballet!! We werken als een dolle om de boot voor de nacht weer op orde te krijgen. Ondertussen zeilt de Vagebond rustig de pikzwarte nacht in. Ruim drie uur later kunnen we aan ons wachtschema beginnen en gaat vanaf nu het water op rantsoen.

Dag 9, 16 december 2017
Weekend
Dagafstand: 102 mijl
Weer: zonnig 30-35C. Wind ONO 10-15 knopen. Zee max 1m.

Het is zaterdag en ook op de Vagebond tijd voor weekend, tijd om een dagje te chillen. We slapen een klein beetje uit na een korte nacht van chaos en waterballet. Na een heerlijk zondags ontbijtje komen onze boeken tevoorschijn en verdwijnen pas weer wanneer het tijd is voor een spelletje. Het is warm, heel erg warm. Met doeken proberen we extra schaduw te maken in de kuip om maar niet levend te verbranden. Vooral niet te veel willen is het motto van vandaag, al ben ik bang dat we komende maanden met deze temperaturen zitten opgescheept..even wennen dus! Er staan weinig wind, de zee is rustig en met een sukkelgangetje koerst de Vagebond richting Frans Gyana (nog 600 mijlen te gaan) met uiteraard de Bojangles aan zij!

Dag 10, 17 december 2017
Ruilhandel
Dagafstand:
Weer: zonnig 30-35C, later bewolking. Wind ONO 8-12, later 12-16 knopen. Zee max 1m. 

Wanneer de wind iets toeneemt loopt de Bojangles gestaag in. We rollen de genua even in en daar liggen we weer, naast elkaar midden op de oceaan. Weven bijkletsen, fotootjes maken en… ruihandel. Minne kijkt al ruim een week lang verlekkerd naar de (nog steeds! groene) tros bananen die bij de Bojangles aan de radarpaal hangt. Eindelijk was er vanochtend eentje rijp, plukt zus Loes hem voor zijn neus weg. Hij probeerd het rijpingsproces te versnellen door een banaan in een zakje in de zon te leggen, tevergeefs, arme Minne Laten we nu op de Vagebond precies heerlijk rijpe bananen aan boord hebben. Met een goede worp beland de banaan bij de Bojangles in de kuip. Nog geen minuut later komt de schil langs drijven, zo die heeft gesmaakt! Nu komt het echte werk, in ruil voor de banaan krijgen wij twee vaatjes drinkwater. We vissen de prachtige constructie van een fles in een netje aan een boeitje achter de Bojangles met een pikhaak uit het water. Fantastisch dit!! We zijn super blij, wat een goede ruil! Thanks Bojangles, wat ontzettend lief!

Dag 11, 18 december 2017
Blue Monday & maandag wasdag
Dagafstand: 132 mijl
Weer, bewolkt 25C, in de nacht flinke buien. Wind ONO 8-12, in de nacht toenemend 25-30 (max 40)

Vandaag is een echte blue monday. Een dip dagje, even geen zin meer in de golven, de boot en het niet kunnen bewegen. Zelfs een klein gevol van verveling komt boven. ZIn om er te zijn terwijl de mijlen heel langzaam voorbij tikken. De wind is afgenomen, de zeilen klapperen, even een baaldagje. De onderbroeken hangen aan de waslijn in de kuip te drogen, het is maandag, wasdag. Veel was hebben we niet, slechts 2x 10 onderbroeken, het enige dat we hier dragen.

Let op, de volgende tekst kan schokkende woorden bevatten….

Het is donker, intens zwart, om ons heen alleen de fluorescerende witte schuimkoppen van brekende golven. Wind en regen worden met 40 knopen tegen ons aangeblazen, als verzopen katjes zitten we beduusd in de kuip, ‘dit was een echte squall…’ Afgelopen 10 minuten gingen in een treinversnelling… Met een enorme klap wordt ik wakker en schiet in mijn zwemvest opweg naar de kuip. Hans staat achter het roer en is al zijn orientatie kwijt in deze pikdonkere nacht. Een klapgijp heeft de bulletaly gebroken en heeft in al zijn geweld de buiskap meegenomen. De zijflappen zijn gescheurd en het buizenframe verbogen. Eerst een extra rif! Ik snel naar het voordek terwijl Hans de boot op koers houdt. Even voel ik mij als een echt volvo ocean zeiler, de wind, de golven en de intens donkere nacht. Maar ik ben geen volvo ocean zeiler en voel mij allerminst op mijn gemak in mijn onderbroek en T-shirt ipv een musto zeilpak. Ik zet mijn verstand op nul en binnen een mum van tijd zit er een tweede rif in het grootzeil, rust! Nu snel terug gijpen en de boot op koers voor de Bojangles boven op ons knalt. Na een uur is de rust weder gekeerd en zijn de wind en golven afgenomen. Alsof er niks is gebeurd sukkelt de Vagebond op een dubbel gereefd grootzeil richting Frans Gyana, nog maar 375 mijl te gaan!

Dag 12, 19 december 2017
Twee weken nachtdienst
Dagafstand: 130 mijl
Weer: zon en wolken, 30 graden. Wind 15-20 knopen, s’nachts een squalletje. Swell max 2m. 

De nachten op de oceaan zijn bijzonder. Het is pikkedonker en de sterrenhemel is vebluffend. NOord de grote beer, zuid het zuiderkruis. Ze zijn intens.Zintuigen worden geprikkeld, ieder geluidje, ieder lichtje, iedere beweging wordt waargenomen. De nachten zijn ook eenzaam. Alleen aan het roer van de Vagebond, surfend van de golven of rustig voort kabbelent. Soms met een goed boek of film, dan weer in gedachten verzonken. Soms zijn ze spannend. Wanneer golven oorverdovend breken en fluorescerend oplichten. Wanneer de hemel nog zwarter kleurt en de sterren verdwijnen, afwachtend op de regen en wind die komen gaan. De nachten zijn magisch met een fluorescerende kielzog en buiswater. Intiem, je geliefde die binnen vredig slaapt. Maar al met al zijn de nachten toch ook wel heel vermoeiend. Brandende ogen, vechtend tegen je slaap. Twee weken nachtdienst…

Dag 13, 20 december 2017
Tropical shower
Dagafstand 140 mijl
Weer: heftige buien, bewolkt, 25 graden. Wind NO 15-20, later 20-25 knopen. 

In ons naaki staan we in de kuip, flessen zeep en shoampoo in de aanslag. Sinds vanmorgen komt de een na de andere tropische regenbui over. De eerste twee hebben de Vagebond prachtig schoon gespoeld van zout en Sahara zand. De volgende wordt onze douche… overal om ons heen is water, de hemel staat open en in een enorme straal komt het water naar beneden en doen de puntige golven van de oceaan afzwakken. We zepen ons in, het is heerlijk verkoelend na een nacht zweten in een warm en klam bedje. Voor ons iedere dag zo’n natuurlijke douche!

Dag 14, 21 december 2017
Cadeautje
Dagafstand 130 mijl
Weer: bewolkt en buien, later zon 25-30 C. Wind 20-15, later afnemend 15-20 knopen. Zee max 2m. 

Na opnieuw weer een nacht met veel wind, buien, onrust en weinig slaap worden we getrakteerd op een net zo sombere ochtend.. Dan komt er nog één keer een enorme zwarte wolk op ons af. Op het ergste voorbereid blijven grote hoevelheden regen en wind ons gelukkig gespaard. De wolk trekt langzaam weg, de hemel kleurt blauw, de wind neemt af naar heerlijke passaat snelheden, de stroom is gekenterd en met ongekende snelheden zet de Vagebond de eindsprint in. Wat een cadeautje is dit! We genieten van onze laatste dag passaat zeilen op deze prachtig blauwe oceaan.

22 december 2017
Aankomst Iles de Salut

De stroom blaast ons volle kracht de goede kant op, met alleen een dubbelgereefd grootzeil halen we makkelijk 6-7 knopen snelheid over de grond. We varen niet meer op de oceaan maar op het continentaal plat van Zuid-Amerika. De waterdiepte loopt terug van ruim 3km naar 70m binnen een afstand van een paar mijl. Behalve een paar enorme schuivers merken we er weinig van. Het helderblauwe oceaan water heeft plaats gemaakt voor een groene klotsbak, het lijkt of we gewoon weer op de noorzee varen. In de ochtend hebben we land in zicht! We gaan een half uurtje bijliggen, wachtend op de Bojangles, om de laatste 2 mijl samen te varen. Een mooiere aankomst bestemming als deze hadden we ons niet kunnen wensen. Drie intens groene eilanden volledig begroeid met palmbomen doet ons denken aan Robbinson Crusoue. In de luwte van de eilanden heerst een oase van rust, het turquaise water geeft een tropisch contrast met de helder groene eilanden. We laten ons anker vallen, nemen een duik in het warme water en zwemmen naar de Bojangles om onze aankomst te vieren! We hebben het geflikt, oceaanzeilen 2.0, we zijn aan de overkant!!!