‘Buurvrouw, er is een mooringlijn door.’ Hans is net een kleine week weg. Een vlucht naar Sint Maarten brengt hem op de Bojangles. Van daaruit zijn ze vertrokken voor de oversteek naar de Azoren. Hans zorgt voor een extra handje aan boord en een hogere bootsnelheid zodat Minne eerder bij opa en oma is.

Slik! Dan is er alleen nog de Vagebond en ik! Komende weken moeten we het samen doen, dat is wennen en soms best een beetje spannend. Geluiden die me eerst niet eens opvielen houden me nu s nachts wakker. Iedere dag check ik de mooringlijn, wat als die los gaat, dan ligt de boot op klein Bonaire. De watermaker draaien en hopen dat ik alle kraantjes goed heb gezet. Één foutje en we hebben waterballet. S avonds na een avond dienst alleen het bootje uit het water. Zit alles wel goed op slot, toch nog even checken.. Een dag voor Hans vertrek is er in de nacht een brandend vissersbootje losgeslagen en tegen de Vagebond gedreven. Op een enkele kras en wat roetplekken na is dit goed afgelopen. Maar wat als er nog zoiets gebeurd. Ook hoor ik over de reverse winden die hier plotseling kunnen opsteken met een heftige swell uit de verkeerde hoek. Mijn ‘doem scenario gedachten’ maken over uren. En dan is er nog de enorme hoeveelheid stof bovendeks en een groene baard die bijna tot aan de koraal bodem rijkt. Toch groeit na enkele dagen het vertrouwen en verdwijnen de doemscenario’s langzaam naar de achtergrond.

Met een hagel nieuwe mooringlijn duik ik naar beneden en bevestig deze aan het betonnen blok op de bodem. Problem solved!

De dagen vliegen voorbij; werken, zwemmem, boot onderhoud, happy hour, slapen and repeat. De Vagebond voelt inmiddels veilig en vertrouwd met veel lieve mede zeilers om mij heen. Van 24/7 een jaar lang samen naar ineens een dag alleen, met niks of niemand rekening hoeven houden. De Vagebond en ik hebben het leuk maar met Hans erbij is leuker!

Zie http://www.sailingbojangles.nl voor een prachtige oceaan oversteek naar de Azoren .