Onder Genua zeilen we weg van de mooring. Voor het eerst helemaal alleen zeilend achter het roer van de Vagebond. Als kapitein van het schip! Het klinkt heel stoer maar eigenlijk vind ik het super spannend. Chrisje en Rune zeilen mee, een rondje klein Bonaire, voor het eerst op de Caribische zee. En dan is er nog Bo, haar eerste beproeving op zee. Is het een echte scheepskat of geeft ze voorkeur aan vaste grond onder haar pootjes…

We zetten koers naar Klein Bonaire en de vislijn gaat uit. Wanneer de lijn voor twee derde is uitgerold is er weerstand op de lijn, beet!! Trots haal ik de lijn binnen, mijn eerste echte vangst (normaal is het vissen toch echt Hans zijn ding). Een spartelend lunchformaat tonijntje probeerd hevig zijn vrijheid naar de zee terug te winnen. Terwijl de wind inmiddels is toegenomen naar 30+ knopen stuurt Rune de Vagebond slingerend achter de Genua aan. Chrisje snelt naar de fles wodka en zo maken we een einde aan het gespartel. De lunch is binnen! De genua rollen we een stukje in en met een comfortabele 7 knopen snelheid sjezen we op klein Bonaire af.

Na drie pogingen, parkeren is niet echt mijn specialiteit, pikken we een mooring op in het azuurblauwe water rondom klein Bonaire. Voor we het water induiken kijken twee lege kraaloogjes ons aan..de tonijn! Vangen is één, fileren is een tweede. Ook het fileren van een tonijn is voor mij de eerste keer en dat is te merken. Het enige dat overblijft zijn gehavende stukjes vis, dan maar een chivichi! Heerlijk!

Na een mooie snorkelmiddag en een culinaire lunch zetten we koers terug richting Kralendijk waar Eric en Jessie ons opwachten met een helpende hand voor een geslaagde aanleg manoeuvre. Thanks mannen!

En Bo…ze is de meest stoere scheepskat die ik ken!

Naast deze, alles een eerste keer dag, hebben we nog zoveel meer genoten van het eiland. Chrisje en Rune, dank jullie wel voor de gezellige tijd samen op Bonaire!

Alleen op de Vagebond, het is een groot avontuur. Iedere dag is een eerste keer met de nodige uitdagingen, hoogte en diepte punten. Al die weken samen maakt de band sterker en ben ik het leven op de boot nog meer gaan waarderen. Bijzonder dankbaar ben ik iedereen die mij afgelopen weken weken hebben geholpen. Eric en Casper als vervangende man voor de zware klussen. Judith voor de taxi ritjes, kris kras door Kralendijk. De Maximo en Summerwind als liefste oppas voor Bo. De Ocean Goose voor een veilig gevoel ’s nachts met de marifoon op kanaal 77. En alle andere lieve mensen om mij heen voor de gezellige avondjes.

Met buikpijn kijk ik nog een keer achterom. Lopend over de boulevard, mijn koffertje achter mij aan gerold. Dag lieve Vagebond, tot over een kleine twee weken….

 

Mogen wij aan jullie voorstellen, ons nieuwste crewlid # scheepskat

Bo!

 

‘Buurvrouw, er is een mooringlijn door.’ Hans is net een kleine week weg. Een vlucht naar Sint Maarten brengt hem op de Bojangles. Van daaruit zijn ze vertrokken voor de oversteek naar de Azoren. Hans zorgt voor een extra handje aan boord en een hogere bootsnelheid zodat Minne eerder bij opa en oma is.

Slik! Dan is er alleen nog de Vagebond en ik! Komende weken moeten we het samen doen, dat is wennen en soms best een beetje spannend. Geluiden die me eerst niet eens opvielen houden me nu s nachts wakker. Iedere dag check ik de mooringlijn, wat als die los gaat, dan ligt de boot op klein Bonaire. De watermaker draaien en hopen dat ik alle kraantjes goed heb gezet. Één foutje en we hebben waterballet. S avonds na een avond dienst alleen het bootje uit het water. Zit alles wel goed op slot, toch nog even checken.. Een dag voor Hans vertrek is er in de nacht een brandend vissersbootje losgeslagen en tegen de Vagebond gedreven. Op een enkele kras en wat roetplekken na is dit goed afgelopen. Maar wat als er nog zoiets gebeurd. Ook hoor ik over de reverse winden die hier plotseling kunnen opsteken met een heftige swell uit de verkeerde hoek. Mijn ‘doem scenario gedachten’ maken over uren. En dan is er nog de enorme hoeveelheid stof bovendeks en een groene baard die bijna tot aan de koraal bodem rijkt. Toch groeit na enkele dagen het vertrouwen en verdwijnen de doemscenario’s langzaam naar de achtergrond.

Met een hagel nieuwe mooringlijn duik ik naar beneden en bevestig deze aan het betonnen blok op de bodem. Problem solved!

De dagen vliegen voorbij; werken, zwemmem, boot onderhoud, happy hour, slapen and repeat. De Vagebond voelt inmiddels veilig en vertrouwd met veel lieve mede zeilers om mij heen. Van 24/7 een jaar lang samen naar ineens een dag alleen, met niks of niemand rekening hoeven houden. De Vagebond en ik hebben het leuk maar met Hans erbij is leuker!

 

Zie http://www.sailingbojangles.nl voor een prachtige oceaan oversteek naar de Azoren .