‘Kijk ons hier nou zitten, had jij dit ooit gedacht?!’ Ondertussen pak ik een in stukken gesneden stinkende squid en rijg hem aan mijn haak. ‘Nooit’ lacht Hans, starend naar het topje van zijn hengel. ‘Maar het is wel heel….BEET!’ Als een gek haalt Hans de lijn binnen, aan het doorbuigende topje te zien moet het een flinke zijn. Een mooi formaat Kahawai sparteld voor zijn leven voor hij in de emmer beland en leegbloed voor ons avondmaal. We voelen ons echte vissers en keren voldaan in onze dingy terug naar de Vagebond.

Een avondmaal om te vieren dat we weer kunnen motoren. Het weg brengen van de injectoren voor regulier onderhoud liep uit tot het vervangen van de turbo en mixing elbow. Onze motor had duidelijk wat aandacht en liefde nodig. Frustratie om de hoge kosten en het lange wachten. Gaan we echt zoveel geld uitgeven aan een motor die we nooit gebruiken..? Maar zonder kunnen we niet en met de Rode zee in het vooruitzicht leek het ons niet verstandig deze kwaal te negeren. Achter ons anker wachten we (on) geduldig af tot na twee weken eindelijk alle onderdelen binnen zijn. Nog nooit zijn we zo blij geweest te kunnen motoren!

Gewapend met tampons, deeseltanks schoon maken

smart

Klussen aan de motor

We hebben een klein weekje over voor ik naar Wellington vlieg om nog wat quality time door te brengen met pap en mam. We genieten van de prachtige bay of islands, wandelen naar Cape Brett en liggen in idyllische baaitjes. ‘Maar’een half jaartje Nieuw Zeeland, we komen tijd te kort.

smart

Cape Brett! 

De vakantie week is voorbij en we meren af ‘tussen de palen’in Whangarei. Vanaf hier neem ik de bus naar Auckland om daar op het vlieguig naar Wellington te stappen. Met z’n drietjes rijden we in de camper langzaam noordwaarts, met als hoofdoel het lopen van de Tongariro Crossing. Dan een telefoontje van Hans. ‘Het gaat slecht met Opa, ik vlieg terug naar Nederland’. Binnen 12 uur zit hij, samen met Ruud en Megh, in het vliegtuig. Een verdrietig moment waarbij ze helaas net niet op tijd zijn om afscheid te nemen, maar wel een intieme herdenking voor Opa kunnen bijwonen.

Voor opa.. 

Het is half 6 in de ochtend, donker, de lucht is gevuld met miezerregen en verspreid een aangename frisse geur. We stappen in een shuttle busje die ons naar het begin van de Tongariro Crossing brengt. De hemel klaart langzaam op terwijl de zon rijst. Daar gaan we, 20 km wandelen waarbij we in totaal 800 hoogte meters maken. Het landschap is de filmset van Mount Dome uit Lord of the Rings, ruig en vulkanisch. Een uitdagend doel voor mam na een jaar lang chemokuren en bestralingen. Het is pittig, winderig, veel klimmen en enorm lang dalen. Maar de uitzichten zijn prachtig en het landschap indrukwekkend. Op de top maken we een gedenk steentje voor Opa, als avonturier en trouwe volger van onze reis. Vol trots en emotie bereiken we na ruim zes uur het eindpunt, dat heeft ons mam toch maar mooi geflikt!

Tongariro crossing, trots!

We genieten van nog een paar heerlijke dagen samen. Met een lach en een traan en een brok in onze keel staan we met z’n drieen op de luchthaven. Nog één knuffel en dan snel weg wezen. Afscheid nemen is moeilijk maar we kijken terug op een fantastische tijd en uit op een snel weerzien samen! Lieve pap en mam, het was fijn!

Waar waren we gebleven… Het is eind december, vanuit Wellington scheuren we in een paar dagen terug naar het noorden..

‘Dit is geniaal!!’ schreeuw ik over het water naar Hans. Het heeft even geduurd maar uiteindelijk heb ik de kite gepakt en ben toch het water op gegaan. Sterke stroming, harde wind en een onbekende omgeving, angsten overheersen. Maar eenmaal op het water is het genieten! We zijn in het surfmekka Raglan en kiten op een riviermonding waar het behoorlijk kan stromen. Met de aanlandige wind die er staat is het daarom alleen mogelijk met uitgaand tij te kiten. Het is een bijzondere ervaring, de stroming is zo sterk dat we bijna alleen maar down wind hoeven te varen, wat een luxe! Doordat men afhankelijk is van het getij gaan alle kiters op het zelfde moment het water op. De sfeer is gemoedelijk en na afloop worden we verwelkomd met een verfrissend biertje. In twee woorden, genieten en gezelligheid!

Hans kent geen angsten.. genieten op het water in Raglan

Opnieuw staan we op Auckland Airport bij de aankomsthal, dit keer om Ruud en Megh een welkomsknuffel te geven. We rijden naar de Bay of Island voor een paar heerlijke dagen samen op de boot. Na een fantastisch multi gangen diner staan we om 23.55 verwachtingsvol met een fles bubbels op het dek. Klaar voor de vuurwerkshow! De enkele pijlen die de lucht in gaan worden al snel omringt door een dikke laag mist waardoor het lijkt of zich een inimini kernramp voordoet. Met ABBA op de achtergrond proosten we op het nieuwe jaar, dag 2019, welkom 2020!!

HAPPY NEW YEAR!!

Gillend, zandhappend en joelend rollen we als een zandlawine de duin af. Met zand in onze oren, haren en neusgaten komen we lachend tot stilstand. Voor deze 20 seconden fun lopen we eerst een half uur lang in de brandende zon de zandduinen op. Wanneer we op de top gezandstraald worden door de harde bries die er staat glijden we in duo’s op onze bodyboards naar beneden. We hebben de kracht voor drie runs.

Fun in de zanduinen!! 

Met z’n viertjes zijn we naar het uiterste noorden van Nieuw Zeeland gereden voor een paar dagen camperen. In twee woorden, genieten en gezelligheid!

Ook Ruud en Megh willen meer van Nieuw Zeeland zien dan alleen het puntje noord. Ze nemen de camper mee voor een roadtrip naar het zuider eiland. Met onze families verspreid reizend door het land leek het voor ons een goed moment voor wat achterstallig onderhoud aan de Vagebond. In twee woorden, geen zin en uitstelgedrag…

….Een korte update over de huidige situatie in Nieuw Zeeland….

We strekken onze benen en lopen een rondje in onze ‘achtertuin’. Sinds twee weken is ook Nieuw Zeeland in lockdown vanwege het covid-19 virus. Voor minimaal vier weken geldt alarm fase 4 wat betekend, het hele land op slot. Alleen essentiële businesses als supermarkten en apotheken zijn nog open. Zwemmen, vissen, jagen en surfen het is allemaal niet toegestaan. Een blokje om voor een beetje beweging mag, wel dicht bij huis. Een gezellig kaarsje branden zit er niet in, alles om het risico op gevaar zo veel mogelijk te beperken en de hulpdiensten te ontlasten. Wegen worden geblokkeerd en eilanden afgesloten om de ‘inheemse’ bevolking te beschermen. Er geldt een social distancing van 2 meter en iedereen dient in zijn eigen bubbel te blijven.

Het klinkt of we worden onderdrukt en leven onder een streng regiem. Niets is minder waar… We verplaatsen onze bubbel naar een mooie ankerbaai. Hier genieten we van de prachtige omgeving, gooien af en toe een hengeltje uit voor verse vis, strekken onze benen op de kant en doen klusjes aan de boot. Wat is nou vier weken..een oceaan oversteek naar de Markezen maar dan zonder golven, wacht lopen en squalls maar mét 4G, peanuts! We prijzen ons zelf gelukkig in onze bubbel op deze prachtige plek in een veilig land.

Terwijl wij rustig naar de overkant dobberen worstelt Nederland zich door een storm die eindeloos lijkt te duren. Zorgen om familie en vrienden is er en voor collega’s is het alle hens aan dek op de IC. Toppers zijn het! Zo onvoorspelbaar als het weer grijpt het virus om zich heen. Maar ook aan deze storm komt een einde.

Veel liefs uit onze bubbel!

Samen ploffen we op de bank. Met een wijntje erbij genieten we na van afgelopen weken….

Sinds maanden zitten we weer op de weg, links rijden dit keer. Door het groene heuvellandschap gevuld met koeien wanen we ons ergens in de Europese Alpen. Het voelt vertrouwd. We hebben een missie, een geschikte campervan vinden voor komende maanden waarin zowel wij als overkomende familie Nieuw Zeeland kunnen gaan verkennen. Na heel wat speur uurtjes op de locale marktplaats bleef een selectie van vijf kandidaten over. We gaan een weekendje naar Auckland!

We maken een testritje hier, een praatje daar. De ideale manier om in contact te komen met de locals. Aan het einde van het weekend zijn we trotse mede eigenaar van een Ford Transit die we een week later mogen komen ophalen.

Inmiddels zijn er tien dagen verstreken. Tien dagen quarantaine voor onze Bo. We tuffen weer naar Auckland om haar op te halen. Als we de rekening krijgen zou je denken dat ze een tien daagse citytrip heeft gehad in de meest luxe kamer van het Hilton. Het kost een paar duiten maar nu is ze een officiële kiwi kat! We halen haar op, daar zit ze heel alleen in een kooitje. Uitgemergeld komt ze ons mauwend tegemoet en knuffeld of haar leven er vanaf hangt. Ze heeft duidelijk geen vijf sterren all inclusive week gehad.

Qualitytime met onze kiwi kat

In de daaropvolgende weken maken we de camper ‘kampeer’ klaar. We scoren een self contained sticker, installeren zonnepanelen en shoppen het inventaris bij elkaar. We maken een kleine test ronde en gaan op camper vakantie naar Kaap Reinga. Een prachtige omgeving met idillysche baaitjes, uitgestrekte zandduinen, stijle cliffen en fantastische wandelpaden. Het camper leven went snel en we genieten van de luxe aan ‘boord’. Een warme douche, geen helling, een enorme koelkast en tijdens de frisse avonden gaat zelfs de kachel even aan. Ook Bo begint het landleven steeds meer te waarderen. Ze sprint door het hoge gras en probeer iedere vogel te vangen die haar pad passeerd. Als we na een weekje terug keren van onze mini vakantie is de familie Brockhus camper goed gekeurd. Ze is klaar voor drie serieuze rondjes Nieuw Zeeland.

smart

smart

Campinglife

smart

smart

smart

Cape Reinga, het noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland

Niet voor iedereen is de overtocht naar Nieuw Zeeland rozengeur en maneschijn. Een bevriende boot is twee weken geleden vertrokken uit het Minerva reef en dobberen nu al een aantal dagen met motor pech voor de kust van Nieuw Zeeland. We schieten ze te hulp en zeilen naar buiten. Als de avond valt ankeren bij een eiland in een prachtige baai waar ontdekkingsreiziger James Cook voet aan wal zette. Net wanneer de zon achter de heuvels verdwijnt stormt een groep jagende dolfijnen de baai binnen. We genieten een half uur lang van deze show waarbij bubbels en sprintjes langs de oever worden ingezet om zoveel mogelijk vis te vangen. Zo snel als ze kwamen verdwijnen ze ook weer en laten ons achter in een stille lege baai. Bij de eerste ochtend schemering krijgen we bericht dat onze vrienden binnen 20 mijl van de Nieuw Zeelandse kust zijn. Niet zoals voorspeld staat er een stevig briesje dus we hijsen de zeilen en varen ze tegemoet. Een kleine twee uur later verschijnt er een stipje aan de horizon, daar zijn ze! Wanneer ze dichterbij komen is de vermoeidheid zichtbaar. De wind is te sterk en de golven te hoog om ze goed te kunnen slepen. Zij aan zij kruisen we samen de baai in. We maken een laatste slag tot aan Russell wanneer de wind weg valt en het water vlak is. We gaan langszij en slepen ze de laatste vijf mijl naar het quarantaine dock.

Zij aan zij kruisend de Bay of Islands binnen

Dan is het grote wachten daar, we staan bij de arrival gate van Auckland Airport. En komen er ineens twee bekenden gezichten naar buiten lopen. Zo fijn en vertrouwd is het om pap en mam na ruim een jaar weer een knuffel te kunnen geven. In vier dagen laten we ze de mooiste plekjes van de bay of islands zien. We maken een aantal heerlijke wandelingen, vangen super lekkere red snappers en kletsen vooral heel veel bij.

Gemist!

Het is tijd om af te zakken naar Rotorua, waar pap en mam een camper hebben gebuurd. Vanaf hier touren we nog een kleine twee weken samen door het noorder eiland. Het midden van het noorder eiland staat bekend om zijn thermal grounds. Wanneer het met bakken uit de hemel komt duiken we een van de natuurlijke hotpools in en genieten van het warme water en de koude regendruppels op ons gezicht. Ook bezoeken we thermal wonderland, bubbelende modderpoelen, spuitende geisers, stinkende zwavel en een enorme hotpools. We wanen ons in een natuurlijk sprookjes park. Het is indrukwekkend om te zien hoe machtig onze aarde is. In de middag hebben we nog tijd voor een wandeling door the redwood forest met kaarsrechte bomen van indrukwekkende hoogte. Bo is inmiddels een volleerde landkat en hobbelt gezellig met ons mee door het bos.

smart

Stoom, borrelende modder en gifgroene meren in de omgeving van Rotorua 

smart

smart

Samen hiken in the Redwood forrest

We hebben besloten om de Oostkust te rijden. Het zijn heel wat kilometers maar zeer de moeite waard. Prachtige baaien, ruige heuvels, dichte bossen en uitgestrekte graslanden wisselen elkaar af. We bezoeken de art deco stad Napier en rijden door de wijnvelden richting cape Palliser. Het is heerlijk weer en we staan aan de rivierbedding bij de Putangirua Pinnacles. Ook wel bekend van Dimholt road uit Lord of the Rings. De omgeving is prachtig en we maken kennis met de zeeleeuwen kolonie die hier leeft. We zouden het bijna vergeten maar het is kerst. We toveren een drie gangen sterren camping diner op tafel. Als het donker is gaan de lichtjes aan en verschijnen er cadeautjes onder de kerstboom, Merry Christmas!

smart

Seals bij Cape Palliser

smart

smart

smart

Drie gangen kerst diner op de camping 

Na een heerlijke dag in Wellington, waar we onder andere het prachtige te Papa museum bezoeken, is het tijd om afscheid te nemen. Pap en mam nemen de ferry naar het zuider eiland. Wij maken ons klaar voor het volgende bezoek. Veel plezier en tot over een maandje!

smart

smart

smart

smart

smart

Veel plezier in the South, tot over een maandje…!