De buiskap, iets waarvan we allebei vinden dat het de uitstraling van de boot niet ten goede komt, maar zeker onmisbaar tijdens een wereldomzeiling. Een hele uitdaging dus om een mooi passend exemplaar voor de Vagebond te maken. Na weken loeren naar andere buurbuiskappen in de haven zijn we hartje winter begonnen aan stap één, het buizenframe. Dit moet hét model worden van onze nieuwe buiskap, of toch niet…..nog een beetje bijvormen, iets meer bolling, minder hoekig, na drie dagen passen en meten zijn we er uit! We brengen onze gekromde stalen stokjes naar de zeilmaker, die het model namaakt in stevig RVS. Klaar voor stap twee, het maken van de mallen. We gebruiken hiervoor dubbelzijdige tape en stevig niet rekbaar zeil. Doordat we afgelopen jaar zelf de bimini hebben gemaakt, zijn we al enigszins geoefend en gaat het lekker vlot. Eenmaal alle mallen verzameld, kan ons huis omgebouwd worden tot zeilmakerij. Meters doek verspreiden zich in de woonkamer. Wanneer we in de tussentijd verhuizen, verhuist de zeilmakerij mee naar pap en mam. Op de boot leggen we de laatste hand aan ons kunstwerk en werken we deze af met biesband en monteren we, ter veiligheid, een grijpbeugel. Weer een klus geklaard, eentje waar we behoorlijk tegen op keken maar super trots op zijn.
Inmiddels zijn de eerste weken voorbij gevlogen en zijn we al aardig gewend aan het leven aan boord. Vertrekkersstress hebben we zeker, nog maar 40 dagen en de kluslijst is nog lang! Momenteel zijn we stuurloos, omdat we het hydraulische stuursysteem aan het vervangen zijn. Daarna moet ze nog een keer het water uit voor een grote beurt. We maken klusdagen van ruim 12 uur maar we genieten enorm. Genieten van de gezelligheid in de haven, het afspreken met vrienden en familie, van een mooie buiskap die af is en vooral van de vrijheid! Dit avontuur is nu al fantastisch!!
SY VAGEBOND 