‘Kut neeeee….!!’ Een schreeuw vanuit de kuip, ik sprint naar buiten. Hans kijkt met een verslagen gezicht en wijst naar het water, daar gaat ons nieuwe zonnepaneel!

Sinds ons vertrek uit Nederland hebben we slechts een nachtje in een haven gelegen. We vinden het heerlijk om na een dag zeilen ons anker uit te gooien in een mooi baaitje ipv een drukke marina op te zoeken. We zijn blij dat we vooraf hebben geïnvesteerd om tijdens onze reis zo onafhankelijk mogelijk te zijn. Een watermaker, een dingy met 8pk motor en een goede energievoorziening…

Prachtig ankeren, ria Viviero

We zijn uit Nederland vertrokken met 5 zonnepanelen (totaal 180 watt) en een Rutland windgenerator om zo onze accu’s op pijl te houden. (Joris zou trots op ons zijn, zoveel groene energie!) Die volle accu’s hebben we onder andere nodig om water te maken, biertjes te koelen en niet geheel onbelangrijk, om onze tandenborstel op te laden. Hier in de Spaanse Rias is het niet altijd Costa del Sol. Het komt regelmatig voor dat het een aantal dagen achtereen mistig is met miezerige regen en nauwelijks wind. Dit komt doordat de warme lucht van het land in aanraking komt met de koude Atlantische lucht en blijft hangen in de hoge kustlijn. Dit soort dagen komt onze energievoorraad niet ten goede.. Hoogste tijd dus om twee extra zonnepanelen op de buiskap te monteren.

Naaiatelier Vagebond

Solarboot

Daar gaat ie, zwembroek, duikbril en zwemvliezen, 7 meter naar beneden op zoek naar het zonnepaneel. Na 5 keer duiken komt Hans met een glimlach boven, ‘ik heb hem!!’ We kunnen weer verder. Na anderhalve dag klussen doen ook deze twee panelen (totaal 100 watt) hun werk. Met bijna 15 ampère in het volle zonnetje hebben we ons welverdiende klusbiertje lekker zongekoeld!!

Zongekoelde biertjes!!

Dolfijnen! Hans ik zie dolfijnen! Nu zie ik ze echt, 1,2,3.. een groep van 15 a 20 dolfijnen zwemmen langs de boot en spelen voor de boeg. De zon is net onder, Hans ligt te slapen en wordt wakker van mijn gejuich. Samen sprinten we naar het voordek en genieten ruim een kwartier van deze show. De witte buiken lichten op in het maanlicht en ze sjezen voor de boeg langs. De eerste etappe van de Golf.

Dolfijnen bij de boot!

Vanaf de Scillys maken we een pitstop in Camaret sur Mer. Er is een harde zuid westen wind voorspeld en die willen we liever vermijden. In Camaret sur Mer is het vooral veel gezelligheid met Eric en Marleen (Maximo). Borrelen, etentjes, een Frans ontbijtje en samen heel veel gribfiles en weerkaartjes bekijken.

Camaret sur mer

Na drie dagen breidt het Azoren hoog zich uit en lijkt het weer gunstig om verder te varen richting Spanje. Alleen bij Finesterre waait het ruim 30 knopen door een lage druk gebied boven Spanje. We kiezen er daarom voor om iets meer naar het oosten te varen en Ribadeo aan te doen ipv het welbekende a Coruna.

Het oversteken van de Golf van Biscaye is altijd een dingentje en binnen het zeilerswereldje gaan er veel verhalen te ronde. Stormen, hoge golven en snelle weersveranderingen. Maar ook dolfijnen, walvissen en uiteindelijk de Spaanse zon. Met veel respect beginnen we daarom aan deze trip. In het begin was er weinig wind en hebben we ruim 30 uur achtereen met de genaker kunnen varen. Wat zijn wij blij met deze 100m2 rode lap doek, die ons met een kleine 10 knopen wind toch ruim 4 knopen comfortabele snelheid geeft. Onderweg worden we nog een paar keer begroet door dolfijnen en twee grienden die langs zwemmen. De laatste avond wordt de eindsprint ingezet. De (bakstag) wind neemt toe, 20 knopen met uitschieters tot 26 knopen. Met dubbelrif, genua en kotter sjezen we de nacht door. In de ochtend laten we ons anker zakken in ria Ribadeo en worden we door de Maximo verwelkomt met een heerlijk ontbijtje. De Golf, we dit it!!

30 uur cruisen met de genaker

Onderweg is het prachtig weer

Spelletjes tijd!

In een lagune van helder blauw water zeilen we tijdens hoogwater van het eiland Tresco naar St Marys. De Scilly Islands zijn een voorproefje op de tropische plekken die voor ons liggen.

Even was er de twijfel of we niet gelijk de golf van Biscay over zouden steken richting Spanje. Er deed zich immers een prachtig weergat voor. We zijn blij dat we deze Britse eilanden groep niet hebben overgeslagen. Een prachtig uitstapje op weg naar het zuiden.

Tussen de rotsen schuilt een blauwe oase van rust, omgeven door witte stranden en groene heuvels. Door het gematigde klimaat groeien er op de eilanden de meest exotische bloemen en planten. Vooral het eiland Tresco heeft een zeer gevarieerde flora en fauna. Het grootste eiland, Saint Marys, is wat meer gecultiveerd. Hier bevindt zich de hoofdstad van de eilandengroep, Hugh Town. Iets minder tropisch is de watertemperatuur, slechts 14 graden. Hoe aantrekkelijk blauw het water er ook uit ziet, een duik langer dan 5 minuten is niet echt mogelijk.

Ook hier op de Scillys weer alle lof voor de Engelse gastvrijheid! Wat begon met de vraag of wij als verwende jonge lui met de boot van onze pap op stap waren, eindigd in een gezellig etentje aan boord. Ons Nederlands perfectionisme wordt een klein beetje voor gek verklaard. Al zijn wij hier best wel een klein beetje trots op!

” Gaan jullie mee naar de pub?”, vragen David en David, die we net 5 minuten geleden hebben ontmoet. David is de tuiger en komt samen met David, een oude schoolvriend, langs om onze verstaging te controleren. Dit is een verplichting vanuit de verzekering en hier waren wij in Nederland nog niet aan toegekomen.

Eerder die dag verlaten we in de regen Goran Haven, genua uit en 20 mijl met de wind in de rug cruisen langs de Engelse kust. Eenmaal bij Falmouth is het een wirwar aan boten liggend aan moorings. We zigzaggen naar de haven en meren aan met de boegspriet van Akzo Nobel in onze kont! De boot is vorige week gedoopt en ze bereiden zich nu voor op een training naar Lissabon. Wat een geluk dat wij dit race apparaat van zo dichtbij hebben kunnen bekijken. We maken optimaal gebruik van de faciliteiten in de haven (lees een half uur douchen) en gaan een dag later weer voor anker net buiten Falmouth.

Race apparaat!

De boegspriet van Akzo Nobel

De volgende dag zeilen we met David het world championship working boats mee! Een fantastische ervaring! 16 oerdegelijke vissersschepen tussen de 28 en 32 ft met een enorm gaffeltuig verschijnen aan de startlijn. Het is indrukwekkend om met deze schepen wedstrijd te zeilen! Het is super gezellig met de crew, David, David, Ben, Jack en Steve, aan boord! Na de wedstrijd een biertje op de kant en op zondag na afloop een bbq, we voelen ons enorm welkom hier.

Naast het zeilen van de wedstrijden bezoeken we Falmouth, een bruisende zeilers/vissers stad met veel leuke winkeltjes en restaurants. We varen de rivier op en verbazen ons over de prachtige natuur rondom. Overal kleine kreekjes en bosranden die rijken tot aan het water. Bij st Mawes maken we een wandeling langs de kust, verspreid staan verdedigingswerken vanuit de tweede wereldoorlog en eerder. Falmouth en omgeving is fantastisch!

Voordat we naar de Scillys varen, zeilen we, om het af te leren, nog een avondwedstrijdje mee. Inmiddels kennen we de boot een beetje waardoor het steeds gemakkelijker gaat. Er staat weinig wind en pas om 21 uur dobberen we de haven in, waarna we door Nikky (Davids vrouw) getrakteerd worden op een heerlijke vispie. Thanks to you guys for this wonderful time in Falmouth! We won’t forget!

Falmouth Fantastic!!