Het is eind oktober en terwijl in de tropen het orkaan seizoen op komst is, begint in Nieuw Zeeland langzaam de zomer. Tijd om naar het zuiden te migreren.
In twee dagen zeilen we van Tonga naar het Minerva reef. Niks anders dan een ring van koraal dat bij laag water een meter droog valt. In de beschutting van deze koraalring heeft zich een zeilers communitie van ruim 25 boten gevestigd. Allemaal in afwachting van een goed weergat naar Nieuw Zeeland. Fronten, troggen, lage drukgebieden of een stabiel hoog. Afgelopen dagen gaat het over niets anders dan het weer. Het ECWF zegt wachten, volgens GSF kun je nu vertrekken maar guru Bob verteld dat morgen vertrekken het beste weergat geeft. Onzekerheden om gek van te worden! Gelukkig hebben wij onze eigen nuchtere en betrouwbare Hollandse Metzservice voor de beste weather updates!
Ik vier mijn verjaardag op dit bijzondere plekje met een champagne brunch en Hollandse appeltaart. Na drie winderige dagen lijkt het weer zich te kalmeren, het trog is verdwenen en er opent zich een mooi weergat naar Nieuw Zeeland. Als een van de eerste verlaten we in de vroege ochtend het Minerva reef en varen met een knik in de schoot naar het zuid westen. Via de marifoon brengen we het zeilers dorp op de hoogte over de condities buiten het rif. Steeds meer ankers worden gelift en uiteindelijk vertrekken er met ons nog twintig andere boten.
Taarten bakken onder 40 graden helling #jarig op Minerva Reef!!
De eerste dagen zeilen we aan de wind. Niet altijd even comfortabel maar prima te doen. Het is druk op de ais met andere zeilboten om ons heen. S nachts is de horizon verlicht met rode en groene (top)lichtjes. We passeren nu officieel de datum grens en zijn na twee en een half jaar weer terug op het oostelijke halfrond! De wind dooft langzaam uit en op dag vier zitten we in de kern van het hogedruk gebied. Dit betekend, geen wind, geen golven en een strak blauwe hemel! We dobberen, staren over de rimpelloze blauwe vlakte, en nemen een duik in het koude zeewater. Mezelf vasthoudend aan de zwemtrap volg ik de zonnestralen de eindeloze diepte in, magisch! Bang voor zeemonsters uit de diepte ben ik binnen enkele seconden weer veilig terug aan boord. Heel af en toe zetten we de motor even bij, met als bijkomend voordeel, een warme douche. We bevinden ons in een serene onwerkelijke wereld, de zonsondergang is adembenemend.
‘Zeilen’ in een hoog, een onwerkelijke wereld
Vanuit het noorden steekt langzaam een briesje op. We hijsen de gennaker en glijden over een spiegelgladde oceaan richting Nieuw Zeeland. Dit is een van de beste zeildagen uit de geschiedenis van de Vagebond!
Wanneer we in de vroege ochtend glore de Bay of Islands binnen varen trekken we een flesje bubbels open. De geur van vers gebakken brownies vult de kajuit. Genietend van het uitzicht en de geur van land dobberen we de laatste mijlen richting het quarantaine dock in Opua.
SY VAGEBOND 