Dolfijnen!! Binnen enkele seconden planeer ik samen met Marleen in de dingy over het water. Vijf grijze glanzende vinnen komen een voor een boven. Achterom kijkend een schilderij van de Vagebond, aan een mooring bij pink beach met een helder gele kite aan de horizon. De kite komt snel onze kant op terwijl dolfijnen om ons heen een show weggeven en vervolgens Hans vergezellen om zijn kiteboard. Dit is genieten!! Na een heerlijke lunch maken de mannen een (deelse) downwinder terug naar Kralendijk en al kletsend zeilen Marleen en ik de Vagebond terug richting de mooring.

Wanneer de Vagebond weer veilig op haar plekje ligt maken wij ons klaar voor het volgende evenement, de dingyfloat naar klein Bonaire! Men neemt een gezellig stel zeilers, een stuk of wat dingys, knoop het hele zooitje aan elkaar en onder het genot van een hapje en een drankje laten we ons naar klein Bonaire drijven. Op een kleine stuurcorrectie na komen we uit bij no name beach en genieten van een prachtige zonsondergang!

Na een jaar lang ‘chillen’ is het fijn om weer aan het werk te zijn. Een paar maanden op hetzelfde stekkie geeft rust en ‘regelmaat’. Lekker bezig zijn en allebei je eigen ding kunnen doen. Hans als instructeur bij de kiteschool en ik in het ziekenhuis. De veertig uurige werk weken schieten voorbij, waardoor we nog meer genieten van onze vrije dagen en weekenden.

De vrijdagavond word ingeluid met een biertje bij Havanna. De volgende dag staan Lisa en Remco paraat voor een snorkeltripje. Onder Genua zeilen we naar klein Bonaire. We knopen de Vagebond vast aan een gele duik boei ten zuiden van het eiland. Het is er prachtig snorkelen en Hans en ik duiken nog even de diepte in. We maken het rondje om klein Bonaire af en bij terugkomst is de taste of Bonaire al in volle gang. Kraampjes, muziek en vooral heel veel lekker eten. We smullen van de Surinaamse bami en nasi die we al een half jaar missen!

Moe en voldaan na een bon weekend beginnen we de nieuwe week!

Heel even was daar een all you need is love momentje, wanneer ik bij schiphol de aankomst hal in kom lopen. Daar staat Hans, verscholen achter 12 rozen. Blij om elkaar na bijna 8 weken weer te zien!

Het begin van een avontuurtje Nederland. Een week lang scheuren we in een Renault Twingo ons kleine kikkerlandje door. Het weer is prachtig, zomerse temperaturen dus de korte broeken en jurkjes kunnen aan blijven. Een week is kort, veel te kort, te kort om met iedereen bij te kletsen en een knuffel te geven. Toch is het genieten en voelt Nederland even weer als thuis, of we nooit zijn weg geweest. Kraamvisites, alsof de kleintjes er altijd al bij hoorde. Vriendinnen avondjes voelen als een week geleden. Thuis is alles in de laadjes en kastjes nog blindelings te vinden. Berend die ineens kan lopen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Het leven in Nederland gaat door maar Facetime en WhatsApp houden ons 7 dagen per week op de hoogte waardoor de mijlen verre stap naar Nederland maar heel klein is en de Vagebond ineens mijlen ver weg. Alsof iemand ons, net als het poppetje in Google maps, heeft opgepakt en in Nederland weer heeft laten vallen.

In Den Haag staan we juichend bij de finish van de volvo ocean race. Verschillende keren kwamen wij ze tegen onderweg. Een klein jaartje later zijn zij de wereld rond. We sloepen heel Amsterdam door in de Pura Via en eten oesters bij Nam Kee. Pap bakt verrukkelijke pizza’s op de green egg terwijl wij genieten van de mooiste tuin van Duiven. 100x glijden we met August van de glijbaan bij de Ganzenwiel, familie Brockhus nostalgie. Winkels binnen handbereik dus een middagje shop until you drop en met volle koffers terug. Fietsen en genieten van het Hollandse landschap en vooral heel veel kletsen.

Een vol programma, 100 things to do, maar vooral knuffel ik deze week speciaal met mam!!! Mam, je bent een kanjer!