Het prachtig gekleurde rif schiet onder ons door. Om ons heen zwemmen de mooiste vissen en af en toe een verdwaalde haai. Wanneer de golven zich langzaam opbouwen springen we in de dingy en varen stroom opwaarts voor een volgende ronde. Snorkelen in de pas van een atol is net een wildwater attractie.

In vier dagen zeilen we van de Marquezen naar de Tuomotus. De meeste mijlen leggen we af in de eerste twee dagen om vervolgens de laatste ander halve dag naar de ingang van de pas bij Tahanea te dobberen. Het is heerlijk om weer even een paar dagen op zee te zijn. Te genieten van die inmens grote plas water en de oneindig fonkelende sterrenhemel. In het vroege ochtend licht worden de eerste contouren van een rij palmbomen zichtbaar. We gaan nog een uurtje bijliggen om zo rond hoogwater het atol binnen te varen. Ik vind het toch een beetje spannend, niet wetend wat we kunnen verwachten. Verhalen over brekende golven en ondiepe koraalriffen spoken door mijn hoofd.

Het is tijd om naar binnen te varen, er staat nauwelijks wind, de zee is vlak en de zon begint steeds krachtiger te schijnen. De omstandigheden zijn ideaal. Met een paar knopen stroom tegen motoren we de azuur blauwe lagune binnen. Het water is zo helder dat we met gemak het koraal onder ons door zien schuiven met hier en daar een schim van een vis of een haai. We zoeken een plekje zand tussen de vele koraalkoppen en laten het anker vallen in een tropisch aquarium. Binnen een uur zwermt er een school majoorvissen rondom de Vagebond en ook de gebroeders blacktip(haai) komen een kijkje nemen. Bo vind het reuze interessant en tuurt hele dagen in het helder blauwe water.

Ze zeggen dat het gras groener is aan de andere kant. Dus nemen we een kijkje en zeilen met de Vagebond naar de overkant van het atol. Vlak water, een lekker lopend windje en in de verte enkele eilandjes. Even wanen we ons op de friese meren met een polaroid filter ervoor. Er komt een gevoel van gemis naar boven. Nederland is prachtig, zeilen met de Vagebond over het Haringvliet of scheuren met de spanker over het Heegermeer. Een anzichtkaart plaatje van een wit strand met palmbomen omringt door cristalclear water haalt ons uit onze dagdroom. We zijn aan de overkant waar het gras intens groen is. We leven als Robinson Crusuoa op een onbewoond eiland, drinken melk uit een kokosnoot, snorkelen om ieder stukje koraal en wandelen met Bo een rondje eiland. We schrikken van de hoeveelheid plastic dat hier overal over het strand verspreid ligt. Honderden flessendopjes, slippers, visserboeitjes, lege flessen en meters touw. We verzamelen zoveel als we kunnen en maken een groot vuur om het te verbranden. Voor heel even is er een schoon stukje strand op dit eiland.

Een kleine twee weken later varen we via de wildwaterbaan het atol weer naar buiten en zetten koers naar het volgende atol, Fakarava.