Eenzaam varen we de donkere nacht in, geen vertrouwde lichtjes aan de horizon of bekende stemmen over de marifoon, alleen de Vagebond, langzaam slingerend op de golven. Na weken, zelfs maanden samen varen kiest ieder nu zijn eigen weg. De Bojangles en Agape 250 graden naar Grenada, wij 350 graden in de richting Carriacou.

Afgelopen twee weken hebben we op Tobago vertoefd, wat een fijn eiland is dit. De sfeer is er relax, de mensen zijn er super vriendelijk en de natuur is prachtig. We hebben ons anker laten vallen in de Man of War bay, bij het liefelijke vissersplaatsje Charlotteville. Een rommelige visserskade cariëben style waar iedereen je vriendelijk begroet. Overal door de straten scharrelen kippen met hun kuikens. Op de ene hoek een supermarkt met heerlijk vers brood op de andere de locale kroeg. Een groente/fruit kraam met de lekkerste annanas en een vismarkt is alles wat we nodig hebben. Her en der verspreid kleine hutjes waar je van de locale keuken kunt genieten, de roti is genieten de rest komt uit de frituur. Een straatje up hile een perfect gemaaid voetbalveld met daar achter de libary. Voor 25 TT kun je hier lid worden. Ze hebben een uitgebreid assortiment aan prachtige boeken. Maar nog belangrijker, ze hebben goede WiFi. Iedere ochtend zit het vol met zeilers uit de baai. De kids krijgen er school, wij werken de achterstallige administratie bij en bellen met het thuisfront. Wat een fijn dorpje is dit, we voelen ons er welkom, we voelen ons er thuis.

Het is februari en ook hier tijd voor Carnaval! We gaan naar Roxborough, een plaatsje aan de andere kant van het eiland. Muziek schalmt door de straten, het ritme van de bas voelbaar in je buik. Verspreid zitten groepjes mensen, allemaal even vriendelijk. Niemand heeft enig idee van het programma, maar ach, het is carnival!! We doen gezellig mee, drinken een biertje en genieten van de sfeer en de mensen om ons heen. Na twee uur rijd er een wagen volgeladen met speakers door de straat, gevolgd door een groepje swingende en prachtig versierde mensen. Dat moet de parade zijn! Of toch niet? We hebben geen idee en de locals om ons heen ook niet, ach wat maakt het uit, het is tenslotte carnival! Tegen het einde van de dag is het tijd om terug te gaan naar Charlotteville. Wanneer we naar onze taxi lopen zien we de meest prachtige mensen staan, klaar voor de parade. Wij als strikte Hollanders snappen er niets van, als het programma 13.00 uur aan geeft, hoe kan het dan pas na 17.00 beginnen??! Anyway, we hebben genoten.

Verder komen we de dagen hier door met veel waterpret, zwemmen, snorkelen en surfen op de golven. Een gezellige strand bbq met vers gevangen vis en spannende dingy landingen in de soms toch best hoge branding. Met de bus gaan we een dagje naar Scarborough en bezoeken fort George. Het fort is prachtig en er is een klein museum over de historie van Tobago. Het stadje zelf is een beetje rommelig en heeft weinig sfeer. Samen met de Bojangles koken we een Langoustine in een pan waarvan we dachten dat die groot genoeg was. Arme kreeft, je was iets te groot voor de pan maar smaakte heerlijk. De dag erna genieten we nog een keer van een heerlijke bisque. Helaas knapt ook de zoutwater leiding van de watermaker en staat er weer eens 100 liter water in de boot. De dag is weer gevuld met reparaties en heel veel dweilen. Alle kids om ons heen zorgen voor veel dynamiek en gezelligheid. Van surfen in de hoge branding en band racen achter de dingy tot logeer partijtjes op de Vagebond.
Samen met de moeders, Conny, Caren en Stine lopen we de Gilpin trail. Een prachtig mooie wandeling over modderige paden langs verschillende watervallen. Indrukwekkende bomen en planten waartussen kolibries en andere exotische vogels vliegen. Ons pad wordt zelfs gekruist door een agressieve land? krab met heuse scharen. De vele buien maken het regenwoud gevoel compleet.

DCIM101GOPROG0232384.JPG

DCIM101GOPROGOPR2436.JPG

DCIM101GOPROGOPR2364.JPG

Tobago, het was fantastisch!