Binnen tien minuten na aankomst op het strand heeft er zich een clubje locale kitesurfers in onze dingy gesetteld. Er wordt een jointje rondgedeeld en een boom box met lekkere hitjes tevoorschijn gehaald. Hans sjeest met zijn kite over het water. Terwijl ik mij na een boks en een ?como estas? een beetje ongemakkelijk bij het groepje locals in onze dingy voeg. Ze zijn vriendelijk en geïnteresseerd en in mijn gebrekkige Spaans en hun gebrekkige Engels voeren we een gezellig gesprek en kom ik meer te weten over het leven hier. Voor ons maken jonge kitesurf talenten de meest indrukwekkende sprongen en nemen surfend een hond mee op hun board. We zijn bij Cabo de la Vela, we zijn in Colombia! Na een half uurtje komt Hans terug gevaren, ‘jouw beurt schatje!’

Hoge golven en 5-10 knopen extra wind zeilen naar Colombia is niet voor mietjes als ik de pilots moet geloven. Daarom wachten we twee weken lang op Aruba voor het perfecte weergaatje. 8 januari lijkt dat weergaatje er te komen. 15-20 knopen wind uit het noord oosten. We gaan! Na een enigzins vertraagde uitklaarsessie verdwijnt pas rond twaalven de kust van Aruba uit zicht en zien we de cruiseschepen met de minuut kleiner worden. Met 25-30 knopen wind stuiven we richting Colombia.

Na 24 uur heerlijk zeilen met af en toe de motor bij komt Cabo dela Vela in zicht. De kustlijn is stijl en ruig. Om de hoek gooien we ons anker uit, in hoe kan het ook anders, het kiters paradijs van Colombia. Binnen een uur na aankomst hangt de kite in de lucht en stuiven we over het vlakke water. De omgeving is indrukwekkend, hoge heuvels en dorre vlaktes wisselen elkaar af. Een enorme baai met alleen de Vagebond achter haar anker. Aan de rand een authentiek dorpje van houten latten en golfplaten daken. De mensen hebben weinig maar zijn super vriendelijk, de sfeer is gemoedelijk.

De volgende dag wandelen we zwetend over de dorre warme vlakte naar playa de Pilon. Hier worden we getrakteerd op een fantastisch mooi uitzicht.

Iedere dag om 13.00 uur gaat de wind aan en dus de kite in de lucht.

Cabo de la Vela, een authentiek stukje Colombia. Daar waar de Wayuu bevolking zich staande weet te houden in een van de meest barre gebieden van het land. Met enige tegenzin halen we na drie nachtjes ons anker op en slalommen zeilend tussen de vissersboeitje de baai uit. We gaan inklaren in Santa Marta.