De Marquezen, zes fantastisch mooie eilanden midden in de Pacific. Vijf weken lang bezochten we met de Vagebond vijf van de zes eilanden, ieder met zijn bijzondere en unieke plekken. De vriendelijke bevolking, intens groen gekleurde landschappen met grillige rotspunten en zijn idyllische dorpjes zijn kenmerkend voor deze eilandengroep.

Fatu Hiva
Een regengordijn schuif opzij, indrukwekkende contouren worden zichtbaar. Na vier weken op zee naderen we Fatu Hiva, het meest zuidelijke eiland van de Marquezen. 6 miljoen jaar geleden uitgespuugd door een enorme vulkaan erputie.

In de luwte van het eiland strijken we de zeilen en zetten voor de laatste vijf mijlen, voor het eerst in vier weken, de motor in zijn vooruit. Verscholen tussen enorme rotspartijen ligt de Bay of Virgnes. We varen naar binnen en laten ons anker ruim 20m naar beneden vallen. De kurk popt van de fles en we vieren onze aankomst met champagne en chocoladetaart. Bay of Virgnes is een lust voor het oog. Op de voorgrond een vredig dorpje waar de kippen vrij rondscharrelen, pompelmoesen en bananen voor het oprapen liggen en op zondag de kerkklokken luiden. Chaotische rotspartijen geven de ingang weer van een prachtig groene vruchtbaren vallei die zich een weg waant door het landschap. Een mooiere plek om aan te komen hadden we ons niet durven wensen.

Na ruim vier weken spierverlies is het tijd om de benen te strekken. En dat is geen straf in deze omgeving. We maken de ene na de andere wandeling. We wandelen de vallei in, naar de waterval. Verscholen tussen de mango bomen, wijvende palmen en prachtige bloemen struiken komt een dun straaltje water ruim 150 meter langs een rotswand naar beneden vallen. We wandelen de hoogte in en maken 500 hoogte meters over een afstand van 4 km, een kuitenbrandertje. Het uitzicht over de baai en de vallei is magnifiek. We wandelen tussen oude bananen plantages en plukken tassen vol mango’s, papaja’s, bananen, limoentjes en pompelmoesen.

Samen met een groepje zeilers worden we uitgenodigd bij locals thuis. We krijgen een heerlijke lunch voorgeschoteld met verse vis, 100% biologisch scharrel varken, een salade van papaja’s uit de moestuin en als toetje een heerlijke sappige pompelmoes.

Fatu Hiva is het meest geisoleerde eiland van de Marquezen. In totaal wonen er zo’n 800 mensen verpreid over twee dorpjes, Hanavave en Omoa. Behalve een basisschool, een kerk en een sportveldje is er, naast al het natuurschoon, weinig te vinden op het eiland. Om na een oversteek je vers voorraad aan te vullen is ruilhandel hier de enige optie. In ruil voor een fles rum krijg je op dit eiland alles voor elkaar. Fijn voor ons zeilers, maar het huiselijk geweld onder de locale bevolking word er niet beter op. Uiteindelijk ruilen we een paar visspullen en een stuk lijn voor een heerlijke tros bananen en een zak sappige pompelmoesen.

Ook is er werk aan de winkel. Na vier weken oceaanzeilen heeft zich een enorme kolonie eendenmossels op het onderwaterschip van de Vagebond gehuisvest. Eendenmossels, het schijnt een heuze delicatesse te zijn. Een gat in de markt, floating restaurant Vagebond. Maar voor het eerste buisness plan op tafel ligt duikt Hans al het water in. Met ijskrabbers gaan we deze wesentjes te lijf en na heel wat uurtjes krabben is de volledige kolonie uitgeroeid. Komende mijlen zijn we weer een knoop sneller.

Na een kleine week is het tijd om te gaan inklaren. In de vroege ochtend halen we ons anker op en zetten koers naar het volgende eiland, Hiva Oa.