‘Hoe zat die knoop ook al weer?’ Binnen in de Vagebond is het net een operatie kamer met Hans als chirurg. Met een hoofdlampje op, handschoenen aan en hechtdraad in zijn handen. Mijn voet ligt op een ‘steriel’ veld terwijl de verdoving zijn werk doet. ‘Gewoon een platte knoop is ook goed hoor schatje.’

Het is vandaag 4 juni, precies twee jaar geleden vertrokken we uit Nederland. En..vandaag vieren we onze trouwdag! Na een romantisch ontbijt van bananenpannenkoekjes, een bananen/kokos shake en een plakje bananencake pompen we de kite op. Er staat een licht briesje en Hans gaat er vandoor op zijn foil. Een uurtje later weet hij mij over te halen het ook eens te proberen. Na wat gestuntel sta ik op het board en ‘foil’! Wat een geniaal gevoel! Dan ineens, een enorme crash. Voorover word ik door de kite van het board getrokken en drink een paar liter zeewater. Nieuwe poging, ik wastertrappel met de kite in mijn ene hand en het board in mijn andere hand. Au! Met mijn voet kom ik onhandig langs het zwaard van de foil. Ik doe nog een paar pogingen en dan is het wel weer genoeg voor vandaag. Hans neemt het weer over en vliegt fluitend over het water. Eenmaal in de dingy sta ik in een flinke plas bloed, toch maar even langs de boot.

In mijn hiel zit een flinke jaap. Ik twijfel hechten of steri-strips. Als we nu gaan hechten gaat de duik in de Fakarava zuidpas vanmiddag niet door. Ik kies voor de steri-strips en plak het goed af. Een uurtje later is het bijna hoogwater en liggen we met onze duikuitrusting aan voor de ingang van de pas. We laten onze BCD’s leeg en zakken twintig meter naar beneden. Een lange lijn verbind ons met de dingy aan de oppervlakte. Met de laatste vloedstroom driften we langzaam terug het atol in. Prachtig koraal schiet onder ons door waar vissen in alle soorten en maten zich schuil houden. De groupers zijn in de meerderheid en kijken ons met een norse blik na. In de verte verschijnt de eerste haai en ik grijp Hans bij zijn arm om hem vervolgens de rest van de duik niet meer los te laten. Het aantal haaien om ons heen verdubbeld zich snel en voor we het weten zwermen er een kleine honderd haaien om ons heen. Even een paniek momentje wanneer ik denk aan de wond op mijn hiel. Wat als het weer gaat bloeden, haaien ruiken een druppel bloed al op kilometers afstand. Het water word ondieper en daarmee de stroming sterker. In een rotgang vliegen we de laatste meters van onze duik over het koraal. Wat een gave duik was dit!

Terug op de boot genieten we samen van een ‘sunset-voordek-borrel’, en proosten op onze (top!) trouwdag. Met een kritiche blik bekijken we nog een keer mijn hiel die opnieuw is gaan bloeden. En op advies van Dr. Juul is het toch beter er een paar steekjes in te zetten. Een uurtje later zitten er twee nette hechtingen in met..een dubbele platte knoop!