De wind giert door de verstaging, op één oor hobbelt de Vagebond over en door de golven. Donkere luchten trekken voorbij, opnieuw een bui, de wind trekt aan. We hebben de Tuomotus achter ons gelaten en op dubbel rif en kotter zeilen we naar Tahiti. Sinds lange tijd is het nat en koud en we halen de fleece dekens weer tevoorschijn.

We naderen het ruim twee kilometer hoge Tahiti maar in de verte is nog niets te zien. Ping, ping, onze telefoon heeft duidelijk al wel verbinding met het ‘vaste land’ en foto’s van pierenbadjes, in de file naar zandvoort en dobberen op het IJsselmeer komen binnen. Er is een hittegolf in Nederland. Dan schuift voor heel even het regengordijn opzij en vangen we een glimp op van het hoofdeiland van Frans Polynesie. Met een dikke trui en jas aan laten we het anker zakken in de beschutte baai van Tautira. Terwijl we binnen genieten van ons welverdiende ontbijd trekt de volgende bui alweer over. Het is winter in de Pacific.

Aankomst Tautira, winter in de Pacific

Tussen de buien door roeien we naar de kant en wandelen door het dorpje. De sfeer is gemoedelijk en de mensen zijn vriendelijk. Onze ogen worden weer verwend met een groen kleurenpalet die rijkt tot aan de top van de berg. We klimmen omhoog en iedere meter verzuren onze beentje een beetje meer, we zijn duidelijk niet meer gewend zoveel te lopen. Boven aan genieten we met ons broodje pindakaas van het uitzicht over de baai.

Twee dagen later dient zich een acceptabel weergaatje en varen we verder richting Papeete. Regelmatig surft de Vagebond met ruim 9 knopen van de golven af. Enkele uren later staan we midden in de Super U en genieten we van een verse baquette met kaasjes. In een paar dagen tijd zijn de voorraden van de Vagebond weer aangevuld, is Bo bij de dierenarts geweest voor haar vaccin, is de was gedaan, hebben we een speergun gekocht en zijn de kannetjes benzine weer gevuld. We zijn klaar voor de Pacific deel twee.

Racen naar Papeete, 9.7kn!