Vier wuivende gedaantes vervagen langzaam in de achtergrond terwijl de Vagebond over het vlakke water naar de pas vaart. Wat gaan we deze plek en deze lieve familie missen.

Een week geleden kwamen we aan met ons vrachtschip volgeladen aan pakketjes uit Mauphiti. Door de smalle pass varen we naar binnen en over het vlakke water zeilen we naar de andere kant van de lagoon. Ons anker ligt net op de bodem als Marcello en Karina aan komen varen. Met een grote glimlach verwelkomen ze ons op Mauphelia en nodigen ons uit voor het ontbijt. Tien minuten later zitten we aan tafel met een koffie kokosmelk en een (kokos) donut. Een vers gebakken visje maakt het ontbijt compleet.

De pakketjes zijn bezorgd, een warm welkom op Mauphelia!

Marcello en Adriene zijn samen met hun twee dochters zeven jaar geleden vanuit Mauphiti naar Mauphelia verhuisd. Ze leven op het eiland van de copra, de gedroogde kokos. Maximaal twee keer per jaar komt een bevoorrading schip vanuit Tahiti de kokos ophalen. In ruil worden de families op het eiland voorzien van nieuwe voorraden en geoderen. Verspreid over vijf families wonen er in totaal 24 mensen op Mauphelia. Samen produceren ze zo’n 20 ton copra per jaar. De copra wordt onder andere verwerkt in cosmetica.

De eb stroom spuugt ons in de dingy het atol uit, de blauwe oceaan in. Vanmorgen zijn er hier door Marcello voor het eerst dit seizoen walvissen gespot en dat laten we ons geen twee keer zeggen. Minuten lang turen we over het water dat bijna rimpelloos vlak is. Dan ineens, heel in de verte..walvissen!! Met een veel te snel stijgende adrenaline spiegel planeren we langs het buitenrif van het atol in de richting van de walvissen. Een kleine 500m achter ons komt de dingy van de Zephyr aangevaren. Ik gebaar naar ze dat we ze hier het laatst hebben gezien. Dan ineens rijst er uit het niets tussen ons en de andere dingy een enorm gevaarte en laat zich met een doffe klap op het water vallen. Euforie, geluk en heel veel angst komen voorbij. Dan opnieuw een bommetje, en nog een splash, steeds dichter naar ons toe komend. Hans ligt inmiddels met zijn duikbril op in het water en ik schijt zeven kleuren. Na het vierde bommetje duiken ze samen de diepe oceaan in. Vol verbijstering laten deze twee humpback whales ons achter. We zijn onder de indruk.

Het waait en de zuidoost hoek van mauphelia leent zich uitstekend voor kitesurfen. Met de vagebond zeilen we over de lagoon, drie mijl naar het zuiden. Achter het rif heb je prachtig vlak en ondiep water. Als we zijn uitgespeeld is het tijd om terug te varen. De zon gaat langzaam onder en terwijl de Vagebond door het water glijd genieten wij van een voordek borrel.

DCIM101GOPROGOPR3965.JPG

DCIM101GOPROGOPR3951.JPG

Iedere avond is het feest en worden de lekkerste lokale maaltijden bereid door Adrian. Kokoskrab, clambs, vers gebakken vis, possant crue allen bereid met een vleugje kokos. De gastvrijheid van deze mensen is overweldigend.

Het is weekend en de zussen gaan naar een motu verderop in het atol om kokoskrabben te vangen. Maar voor er gevaren kan worden moet eerst het lekke bootje gemaakt worden. Hans helpt ze hierbij en met de juiste pop nagels is de boot binnen no time weer waterdicht. Wanneer de dames langs komen varen laten we de kite de lucht in en maken een downwinder naar de motu. We struinen door de bossen en het struik gewas op zoek naar kokoskrabben. Opengespleten kokosnoten verraden het hol van de krab. Famaina steekt haar hand naar binnen en peuterd behendig de krab uit zijn hol. We kijken elkaar angstvallig aan, wetend dat deze reus met gemak een vinger kunnen kraken. We knopen het blauwe gevaarte aan een lijn en gaan op zoek naar een volgend hol. Helaas zijn de rest van de krabben die we vinden te klein of van het vrouwelijke geslacht. We laten ze netjes met rust. Om onze magere vangst wat aan te vullen gooien de dames nog een netje uit in zee. Binnen no time is de emmer gevuld met parrot fish. Het is prachtig om te zien hoe deze mensen een zijn met de natuur.

Kokoskrab vangen in het weekend

De smalle pas van Mauphelia heeft een prachtige onderwaterwereld. We wachten tot het rustig weer is en krijgen instructie van Marcello waar we het beste kunnen duiken. We ontmoeten Jean Pierre die graag gebruik maakt van ons als buddy en wij van zijn compressor. Met z’n drieën zakken we de diepte in en laten ons met de stroom mee naar buiten drijven. Een school enorme barracuda’s komt ons tegemoet, in een grot houden tientallen haaien zich schuil, een stingray paartje komt voorbij en verdwijnen als dortelduifjes in de oneindig blauwe oceaan. De variatie, grote en hoeveelheid aan vis in enorm, we kijken onze ogen uit.

Van Adriene leer ik kokosbrood maken. Beginnent met het raspen van de kokosnoot en het persen tot melk. Hans gaat met Famaina op stap die binnen no time een enorm palmhart scoort. Het is fantastisch om zoveel te leren over de natuur.

rapsen, raspen, raspen voor het lekkerste kokosbrood

Nog een keer schuiven we aan voor het ontbijt met de lekkerste donuts en kokosbrood. We worden overladen met papayas, kokosnoten, palmhart en verse vis. Dan is het tijd om te gaan, en nemen afscheid van deze lieve familie die een bijzonder plekje hebben gekregen. We zwaaien, tot de vier wuivende gedaantes zijn verdwenen aan de horizon.