De zon gaat langzaam onder en Robbinson verdwijnt met zijn piroque aan de horizon.

mr Robbinson

Midden in de nacht verlaten we Bora Bora naar het 30 mijl verderop gelegen eiland Mauphiti. Met een sukkelgangetje komen we in de ochtend aan bij de pas van Mauphiti. Een pas met een smalle opening naar het zuiden waar het bij veel wind en golven enorm kan spoken. Gelukkig staat er vandaag een rustig briesje en de zee is kalm. Toch zien we, wanneer we dichter bij het eiland komen, alleen maar brekende golven. ‘Volgens de kaart zou hier toch echt ergens de ingang moeten zijn’. Dan verschijnt er een vlak stukje water, als een poort die open gaat. Hans stuurt de Vagebond naar binnen over het vlakke water met aan weers zijden brekende golven op het rif. Eenmaal binnen bevinden we ons weer in een blauwe lagune met in het midden het eiland, gevormd door een piekende rots.

Mauphiti 

Wanneer we op het voordek genieten van het avondzonnetje komt Robbinson langs gepaddeld in zijn piroque* en we maken een gezellig praatje. Hij woont op het eiland en werkt op de motu en wij hebben de Vagebond precies op zijn ‘woon-werk’ route parkeerd. De daarop volgende dagen komt hij iedere dag even langs. De ene dag brengt hij ons verse papaya’s of pompelmoesen, de andere dag de lekkerste bananen cake van het eiland. Hij verteld ons over het leven op het eiland en leert ons kanoën in zijn piroque. Hij vraagt ons of we ook naar Mauphia gaan en of we dan wat pakketjes voor de families daar mee kunnen nemen. ‘Natuurlijk, geen probleem’ vinden wij. Vlak voor vertrek zullen alle pakketjes worden afgeleverd op de Vagebond.

Iedere ochtend duiken we het water in en zwemmen vanaf de Vagebond richting het rif. Enorme manta roggen cirkelen hier elegant om de bommies. Bij deze zogenoemde cleaning stations laten ze zich schoonmaken door de kleine visjes die hier zwemmen. Het is indrukwekkend om met deze prachtige oeroude dieren te zwemmen.

Ook Maupithi is een eiland met een top en die moet natuurlijk beklommen worden. In een work out training van 40 minuten werken we onszelf naar de top. Een eitje vergeleken met Bora Bora en Moorea maar het uitzicht doet zich er zeker niet aan onder. Toerisme is hier schaars en de bevolking is enorm vriendelijk, hiermee onderscheid Mauphiti zich van de rest van de society eilanden. Het beste eiland tot nu toe.

Ondertussen is ook de Queen gearriveerd en dat betekend kitesurfen, borrels op het strand en gezellige avondjes op de boot. Wanneer een kleine week later ook de Banyu Aman en de Mille momenti komen binnenvaren zijn de kidsboten compleet. De dames komen logeren op de Vagebond en we maken samen verse pasta en spelen spelletjes.

Een kleine twee weken later word de Vagebond volgeladen, ruim 200kg aan pakketjes vullen de achterkajuit. Als een diepgeladen vrachtschip varen we de pas van Maipithi uit en zetten koers naar het meest west gelegen eiland van Frans Polynesië, Mauphia.