Met een verbeten geszicht staar ik naar het plafond. Door een open raam zie ik palmbomen wuiven tegen een helder blauwe hemel. De stilte word regelmatig onderbroken door een licht zoemend geluid. Een opluchting wanneer het geluid definitief stopt. ‘Finish’, zegt Ludo. ‘Magnifiek, merci beaucoup!’. Wie had dat gedacht, we hebben een tatoo! Met een big smile lopen we de tatoo shop naar buiten. Onze families, de Vagebond, de reis, de zee en golven, onze liefde, een kompas en zelfs Bo. Ze staan allemaal in kleine symbolen op onze arm en enkel getatoeeerd, samen een geheel.

Nuku Hiva is het hoofdeiland van de Marquezen. We brengen een kleine twee weken door op dit prachtige eiland. Eerst verkennen we Anaho bay aan de noord-oostzijde van het eiland. Een diepe baai verscholen tussen indrukwekkend piekende bergtoppen. De oevers zijn bekleed met witte zandstranden omringt door palmbomen. Hierachter verscholen hebben zich enkele vriendelijke locals gevestigd.
Vanaf Anaho bay maken we een wnadeling de heuvel over naar de volgende baai. Tussen de palmbomen, pine apple trees en mangobomen lopen we naar het dorpje Hatiheu. We halen een vers stokbroodje en genieten van het uitzicht.

Verscholen achter een heuvel en tussen de bossen verschijnt een prachtig stukje land. Op een helder groen grasveld grazen enkele paarden. Aubergines, tomaten en komkommers groeien vredig in rijtjes naast elkaar. Bomen hangen krom van de pompelmoesen en bananen. Hier achter de heuvel ligt een kleine groente/fruit farm verstopt. Een vriendelijke man komt ons tegemoet. We kopen kilo’s verswaar tot onze tassen bijna te zwaar zijn om te dragen. Nog verder verstopt ligt Hanatuatua beach. Een juweeltje van een baai met een uitgestrekt zandstrand en lekker aanlandig briesje. Dat betekend kitesurfen!! We sjouwen onze kites en boards de berg over voor een middagje kiten. Helaas is de wind maar dunnetjes en ligt het strand bezaaid met baby Portugese oorslogsschepen. Klein en schattig maar steken gemeen! Hans speelt een uurtje met de kite en ik vermaak me met het bodyboard in de golven.

Na een snorkelsessie in de ochtend halen we het anker op en gaan voor een rondje eiland. Een heerlijke drie uur zeilen brengt ons naar de west-zijde van Nuku Hiva. We ankeren in helder blauw water en liggen voor het eerst in tijden alleen in een baai. Deze kant van het eiland is dor en droog en ligt behoorlijk afgelegen. Na een nachtje slapen zetten we koers richting het zuiden. Ik moet kiezen, Daniels bay voor een wandeling bij de watervallen of het stadje Taiohea, gezelligheid met mede zeilers. Keuzes maken is nooit mijn sterkste kant geweest. En wanneer ik bij het ronden van de zuid-west punt nog steeds niet heb besloten legt Hans de boot bij, fokje bak en grootzeil aan. Daar dobberen we dan, net zo lang tot ik mijn keuze heb gemaakt. Een kwartiertje later kruisen we verder richting Taiohea voor een gezellige borrel.

We vermaken ons een paar dagen in het stadje. Vullen de duikflessen en gastank, doen wat extra boodschappen, checken in voor WiFi en tanken benzine. Op dit intens groene eiland is er in de supermarkt, op een bleke komkommer na, nauwelijks groente en fruit te koop. Logisch, de tuinen van de locals staan er vol mee. Hierdoor is er geen vraag naar vers producten in de supermarkten. Wanneer we aan een meneer thuis, in ons beste Frans, vragen of we een paar pompelmoesen mogen kopen gaat het tuinhekje open. We mogen er zoveel plukken als we willen. Met een vriendelijk gebaar maakt hij duidelijk dat hij er niets voor wilt hebben. De mensen hier zijn zo vriendelijk dat we er een beetje verlegen van worden. Een wandeling door het dorp brengt ons uiteindelijk tassen vol mango’s, pompelmoesen en zelfs granaatappels. De boot is weer gevuld met een goede vers voorraad voor de Tuomotus.

Maar eerst maken we nog een stop in Daniels bay voor een fantastische wandeling naar de hoogste waterval van Frans Polynesie. Al dagen komt het met bakken uit de hemel en ook vandaag houden we het niet droog. We waden tot onze knieen door de rivier, slippen en glijden langs de heuvel naar beneden, klimmen met handen en voeten over een rots om uiteindelijk een duik te nemen in het zoete water dat honderden meters naar beneden komt kletteren. Doorweekt en soppend in onze schoenen worden we na afloop getrakteerd op een heerlijke lunch bij een locale familie thuis.